Het was woensdag 12 juni feest aan de Esdoornlaan in Koekange, want Aaltienus Buiter en Lammie Buiter-Bakker stapten 60 jaar geleden in het huwelijksbootje. Burgemeester Nieuwenhuizen kwam namens het gemeentebestuur persoonlijk de gelukwensen overbrengen.

Aaltienus en Lammie, beiden 83 jaar oud, zijn geboren en getogen in Koekange en opgegroeid op de boerderij. Ze kennen elkaar al vanaf de lagere school. Via de volleybalclub en het verenigingsleven in het dorp bloeide de liefde langzaam op. Of zoals Aaltienus het lachend verwoordt: “Zoek niet in de vreemde wat je in eigen dorp kunt krijgen.” Lammie is het daar zeker mee eens. Ze trouwden in het oude gemeentehuis in De Wijk. Maar in de ‘hooiperiode’ was er als boerendochter eerst nog thuis werk te verzetten. Het feest werd gegeven bij het voormalige café Vriend in Koekange.

Dienstplicht
Als dienstplichtig soldaat werd Aaltienus in 1962 uitgezonden naar het toenmalige Nederlands Nieuw-Guinea. “Op de kazerne in Appingedam waar ik was gelegerd, werd ons verteld dat we werden uitgezonden omdat er oorlog was.” Per schip waren ze zes weken onderweg om het eiland, dat tot Indonesië behoort, te bereiken. De geliefden moesten het toen vijf maanden zonder elkaar doen. “Gelukkig is er niets gebeurd daar.”
Na zijn terugkeer op Hollandse bodem ging hij aan de slag als coördinator bedrijfsverzorger voor de plaatselijke melkfabriek. Daarbij hoorde ook een bedrijfswoning waar de drie kinderen van het echtpaar werden geboren: een zoon en twee dochters. Inmiddels zijn er vijf kleinkinderen. Lammie zorgde thuis voor de kinderen en was op de achtergrond aanwezig als ‘secretaresse’ om de telefoon op te nemen voor Aaltienus, die overdag druk was met het coördineren van hulp voor boeren. Was het een rustige periode, dan werd hij ingezet in de fabriek of daarbuiten voor andere klusjes, zoals het maaien van het gras met de zeis. Tot zijn pensionering deed hij dit werk en op zijn 60e ging hij met pensioen.

Vrijwilligerswerk
Aaltienus maakte zich in zijn vrije tijd verdienstelijk als vrijwilliger van de Kerkenraad in Koekange, waar hij maar liefst veertig jaar actief was. Ook was hij betrokken bij de Historische Vereniging De Wijk/Koekange. Hoewel hij daarmee is gestopt, schrijft hij nog steeds stukjes voor het periodiek ‘t Olde Karspel. “Dat kan gewoon thuis.” Voor al deze verdiensten ontving hij een Koninklijke onderscheiding: Lid in de Orde van Oranje-Nassau. “Maar dat heeft Lammie ook verdiend.” Zij deed vele jaren vrijwilligerswerk voor de Plattelandsvrouwen en de Kerkenraad. Samen met de kinderen maakten ze mooie fietstochten en vakanties door het land. Ook maakten ze reizen naar Canada en Gran Canaria. Doordat ze allebei een val hebben gemaakt, gaat het lopen wat moeizamer. Naar omstandigheden verkeren ze nog in goede gezondheid. “We genieten van het leven, maar doen het rustig aan.”