Donderdagavond stond de eerste selectie van Vitesse’63 na elf weken weer op het trainingsveld. De stemming was opperbest, want twee dagen eerder maakte de KNVB bekend dat de ploeg toch promoveert naar de derde klasse.

Na afloop werd de selectie bij de kantine opgewacht door een flinke afvaardiging van het bestuur. Voorzitter Jurrian Barelds sprak de manschappen kort toe, terwijl de spelers genoten van een welverdiend biertje. Zo kon er toch nog op gepaste wijze worden geproost op het succesvolle seizoen. Een seizoen dat dan wel niet met een kampioenschap, maar wel met promotie, als enige van de in totaal 56 vierdeklassers.

Terugblik
Na een aantal oefenwedstrijden begon op zaterdag 31 augustus het echte werk voor de selectie. Onder leiding van een nieuwe trainer, Klaas Mijnheer, startte Vitesse’63 de bekercampagne thuis tegen vijfdeklasser NKVV. De tegenstand was pover en er werden direct dubbele cijfers op het scorebord gezet: 12-1. Een prima start, maar natuurlijk waren voorafgaand aan de competitie ook mindere wedstrijden. Tegen SVN’69 (beker) en Ruinen (oefen) bleek het fundament nog broos. Twee gevoelige nederlagen verder sloot Vitesse’63 de bekerpoule af bij Staphorst 2. Daar, op het hoofdveld van het Noorderslag, kwam het elftal uitstekend voor de dag. In extremis pakte de thuisploeg nog wel de winst (2-1).
De competitie begon in Hoogezand. Het onbekende HS’88 was de tegenstander. De paarshemden waren de afgelopen jaren uitstekend voor de dag gekomen, een zware dobber werd voorspeld. Niets bleek minder waar. Vitesse’63 opereerde doelbewust en efficiënt, met klinkende cijfers als gevolg: 1-8. Zo’n monsterzege kan eens per seizoen natuurlijk een keer voorkomen.
Een week later volgde de topper tegen VHK, dat ook had uitgehaald in de eerste wedstrijd. Na een wonderschone tegentreffer sloeg Vitesse’63 snel terug, maar in het laatste halfuur werd verzuimd de drie punten te pakken. Vervolgens was Nieuw Balinge te gast in Koekange, met een simpele 4-0 zege tot gevolg.
Wildervank-uit bleek weer lastig te voorspellen. De promovendus had al aardig wat punten bijeen gespeeld. Er werd zelfs uitgeweken naar kunstgras. Vitesse’63 bleek echter messcherp en de geel-roden straften het naïeve spel van Wildervank keihard af: 0-9. Monsterzege nummer twee.

Ook SC Angelslo stond een week later met lege handen. Zo goed als in Wildervank was het allemaal niet, de 3-0 was er eentje in de categorie ‘degelijk’.
Een speelronde verder reed de spelersbus van Ten Heuvel Tours naar Nieuwlande. Een jaar eerder werd de uitwedstrijd bij SCN verloren en dus kon het ook nu wel eens een lastig potje worden. Maar nee hoor, ruststand 0-5, eindstand 1-8. Het scorend vermogen blijkt absoluut geen ‘toevalligheid’. Objectief gezien waren acht doelpunten er die middag zeker vier te weinig. Gelukkig voor de fans werden die goals bewaard voor de volgende pot, thuis tegen WVV. Opnieuw was het krachtverschil immens: 8-0.
SJS-uit was de laatste wedstrijd van de eerste periode. Doorgaans een taaie tegenstander en dat was op die druilerige novembermiddag niet anders. Vitesse’63 was in de eerste helft geen schim van de doelpuntenmachine van de weken ervoor. Door een tactische aanpassing werd na rust de druk op SJS opgevoerd, met de gelijkmaker tot gevolg. In de absolute slotfase had Vitesse’63 de winst kunnen pakken, maar vanuit de kluts werd het doel net niet gevonden. De periodetitel was binnen, maar door het puntverlies kwam het feestje maar moeizaam los.
Ook bij DKB wist Vitesse’63 niet te winnen. Het bleef zonder doelpunten. Het bleek het laatste puntverlies van het seizoen. Voor de winterstop won Vitesse’63 nog simpel van laagvliegers Mussel (5-1) en SVBO (1-4). De eerste seizoenshelft werd thuis tegen Tiendeveen afgesloten. Thomas Keizer maakte zijn basisdebuut onder de lat. Twee goals afgekeurd, acht goals niet: 8-0. Met een uitstekend gevoel ging Vitesse’63 als koploper de winterstop in.

Na zaaltoernooien in Meppel, Slagharen en Ruinen werd de competitie op 25 januari in Onstwedde hervat. Onstwedder Boys was een jaar eerder nog kampioenskandidaat, maar kende een moeizaam seizoen. Met Alfred Pekel in het laatste kwartier zelfs als centrale verdediger, werd een knappe 0-4 overwinning geboekt.
Alle tegenstanders waren inmiddels voorbij gekomen. Een week later speelde Vitesse’63 op het eigen kunstgras tegen HS’88. Weer een zege, weer de nul: 3-0. De laatste treffer, van Johnny Schuttevaar, betekende zijn 150e competitietreffer in de hoofdmacht. Angelslo-uit was de volgende stop. Het werd een heet potje, dat in de eerste helft zelfs een kwartier werd gestaakt vanwege een onvriendelijke benadering van de scheidsrechter. Lang, heel lang bleef de 1-1 op het scorebord staan, maar wat in Stadskanaal niet lukte, gebeurde nu wel. In de 93e minuut kopte Jeroen van den Berg Vitesse’63 toch nog naar de zege. Het geloof in het kampioenschap groeide. Immers, als je zulke potjes al over de streep weet te trekken, wat kan je dan nog stoppen?
We zullen het nooit weten. De laatste twee wedstrijden (Wildervank 4-2 en Nieuw Balinge 0-6) werden ook gewonnen. Met de topper tegen nummer 2 SJS op komst stak het coronavirus de kop op. Het verschil tussen beide ploegen was inmiddels opgelopen tot acht punten en dus werd het een cruciaal treffen.
Een paar weken later werd er definitief een streep door het seizoen gezet, gevolgd door de mededing dat clubs promotie of degradatie konden aanvragen. De afloop is inmiddels bekend.

Volgend seizoen
En dus kunnen we ons in Koekange verheugen op derdeklassevoetbal. Met pijn in het hart werd drie jaar geleden afstand genomen van 3D, een fantastische afdeling met veel meer regiowedstrijden dan een treetje lager. Het kan bijna niet anders dan dat Vitesse’63 nu in die klasse terugkeert. Onlangs werd bekend dat de succesvolle selectie compleet intact blijft. Ook dat is fantastisch nieuws. Aan Klaas Mijnheer en zijn staf de taak voort te borduren op afgelopen jaargang. Als de bal weer gaat rollen, hopen we iedereen in goede gezondheid te mogen verwelkomen. Tot dan!